Βαγόνια & Λέξεις
Στο όνειρο, ένας πασίγνωστος ηθοποιός με περίμενε σ' ένα βαγόνι του τρένου: Ο Adrien Brody· μάλλον επειδή είχε παίξει σ' εκείνη τη διαφήμιση με το τρένο.
"Ακαδημία. Φήμη. Βραβεία. Εισιτήρια. Καριέρα." μού απαρίθμησε – και συνέχισε: "Μονάχα ορισμένες από τις λέξεις που αποτέλεσαν τα υλικά γι' αυτό το βαγόνι. Κι ενώ το τρένο τρέχει και πλησιάζουμε ολοένα και περισσότερο στον προορισμό μας, εγώ διαβάζω και ξαναδιαβάζω τούτες τις λέξεις για να μην τρελαθώ." "Να μην τρελαθείς;!" τον ρώτησα με ειλικρινή έκπληξη. "Ναι. Να μην τρελαθώ σκεπτόμενος το μέρος στο οποίο το τρένο θα σταματήσει." Κοίταξα το βαγόνι. Ώστε σε κάθε παράθυρο και κάθισμα, σε κάθε πόρτα που έτριζε και σε κάθε ατομικό τραπεζάκι, υπήρχε από μία λέξη. Εγώ δεν μπορούσα να δω τις λέξεις· έβλεπα μονάχα τα παράθυρα και τα καθίσματα, τις πόρτες και τ' ατομικά τραπεζάκια. Αλλά ήταν λογικό: Δεν ήταν το δικό μου βαγόνι. "Στο δικό σου βαγόνι έχεις τις δικές σου λέξεις" πρόσθεσε λες και διάβασε τη σκέψη μου. Ή ίσως απλά ήθελε να φύγω. "Υποθέτω πως όλο και κάποια λέξη θα έχουμε κοινή." Παρέμεινα σιωπηλός, και με κοίταξε λυπημένος. "Χρειάζομαι αυτές τις λέξεις. Δεν μπορώ να μείνω μόνος με τον Ήλιο." Γέλασα όσο πιο ευγενικά γινόταν: "Εννοείς με το Σκοτάδι. Δεν μπορείς να μείνεις μόνος με το Σκοτάδι." Μου έριξε ένα βλέμμα λες και ήμουν ηλίθιος. "Εννοώ με τον Ήλιο. Ήταν πάντοτε Ήλιος." ___
© Αλέξης Αντωνόπουλος / Alex Antonopoulos Το παραπάνω κείμενο αποτελεί αναθεωρημένη εκδοχή της ανάρτησης που πραγματοποίησα, στις 30/03/2019, μέσα από το Facebook προφίλ μου. / The above text is a revised version of the post I made on 30/03/2019 through my Facebook profile. Εικόνα από /Image from: https://www.pinterest.es/pin/76139049930324268/?nic_v1=1agYWv%2FNb74zV0HAhRNDlCgyzVrvLGrNfx3Gm%2FoRWS0oH5wgFx9PXlVXXQUsU2vj9n (H εικόνα είναι στιγμιότυπο από την ταινία μικρού μήκους/διαφήμιση του Wes Anderson COME TOGETHER. / The image is a still from Wes Anderson's short film/advertisement COME TOGETHER.) |