Με Απληστία
Συζητώντας με τον Julio Cortázar.
Προφανώς και το έβρισκε ερωτικό να τη βλέπει να γδύνεται.
Κουρασμένος από τη ζωή ήταν· όχι νεκρός. Μα το πιο ερωτικό απ’ όλα ήταν να τη βλέπει να ντύνεται· και με κάθε της ρούχο ξανά να κρύβεται. Κι εκείνος με απληστία ν’ αγγίζει μία τελευταία φορά το κάθε της θαύμα πριν κάθε της θαύμα κρυφτεί από τους νόμους τους. Θαύμα ντροπιασμένο που είναι θαύμα. |
___
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Το παραπάνω ποίημα έχει αποτελέσει μέρος του project WAITING.
Εικόνα από: http://www.milomanara.it/
© Αλέξης Αντωνόπουλος
Το παραπάνω ποίημα έχει αποτελέσει μέρος του project WAITING.
Εικόνα από: http://www.milomanara.it/